To okrutna praktyka. Kiedy widzisz te obrazy, masz wrażenie, że siły bezpieczeństwa już nie myślą, że ludzie tam są ludźmi. Oczywiście UE i jej państwa członkowskie ponoszą pewną odpowiedzialność, gdy robią to organy, z którymi współpracują.

Nie możemy płacić ludziom na całym świecie za wykonywanie prac zabronionych przez nasze przepisy. Dotyczy to nie tylko marokańskich sił bezpieczeństwa, ale także np. libijskich milicji, także znanych z bezwzględnych działań. Przy takiej współpracy moc prawa zostaje zastąpiona prawem najsilniejszych.

Czy zatem państwa członkowskie UE dzielą odpowiedzialność za przemoc w weekendy?

Politycy muszą być w stanie przewidzieć takie sytuacje i je kontrolować. Można było przewidzieć, że coś takiego może się tam wydarzyć i wydarzyło się również w przeszłości. Jeśli planujesz proste, duże wydarzenie, potrzebujesz dobrze przemyślanych koncepcji bezpieczeństwa, które zapewnią, że ludzie nie umrą ani nie odniosą obrażeń. Ale jeśli chodzi o kwestie tak centralne, jak kontrole na granicach zewnętrznych, chaos od lat jest okrutny i zabójczy. Niestety jest to część strategii, która wykorzystuje śmierć i cierpienie jako polityczne narzędzie odstraszania. Ale kraje UE zawsze obwiniają innych.

Socjalistyczny premier Hiszpanii Pedro Sánchez obwinił „mafię handlującą ludźmi” i nazwał próbę przekroczenia granicy zamachem.

Uważam to stwierdzenie za bardzo populistyczne sformułowanie, które celowo służy do wyraźnego umiejscowienia winy. Jest to jednak bardzo dalekie od rzeczywistej sytuacji. Ta granica lądowa charakteryzuje się właśnie tym, że nie jest tam potrzebna mafia przemytnicza, aby dostać się do granicy. Część z tych osób przebywa w Maroku od bardzo dawna i nie ma możliwości ubiegania się o azyl lub korzystania z legalnych kanałów migracyjnych. Częścią współpracy między Hiszpanią i Marokiem jest to, że marokańskie siły bezpieczeństwa nie pozwalają ludziom przekraczać normalnych granic.

Państwa UE właśnie uzgodniły nową procedurę: zgodnie z rozporządzeniem w sprawie kontroli osoby przybywające na granice zewnętrzne powinny w przyszłości zostać poddane wstępnej kontroli. Czy to może uspokoić sytuację na granicach?

nie Nie zmienia to faktu, że mieszkańcy hiszpańskich enklaw w ogóle nie mogą przekroczyć granicy. Gdyby rozporządzenie miało wejść w życie zgodnie z przewidywaniami Rady, raczej uniemożliwiłyby dostęp do normalnej procedury azylowej. Ludzie są sądzeni w trybie przyspieszonym. Istnieje duże niebezpieczeństwo, że indywidualna ocena nie będzie miała miejsca. Kolejne orzeczenie z ostatnich tygodni może zostać wykorzystane do zapewnienia, że ​​jeszcze mniej osób będzie mogło ubiegać się o azyl na granicach.