Pisaliśmy już o srebrnej kasyklą, gdzie ludzie pracowali po ciemku. Polecamy również dodać wycieczkę po Śląsku Auksztutyńskim do swojego planu podróży.
Zamek Bobolicų
Zwiedzano pierwsze pałace, a kartel był bardzo wysoki – Bobolicų. Zamek jest własnością rodziny Jano Laseckiego, który oprowadzał po zamku, który wziął na siebie osobistą odpowiedzialność za odrestaurowanie budowli metodami średniowiecznymi.
„Budowę zamku rozpoczęto w 1350 r., a ukończono w 1352 r. Odbudowa zajęła nam 15 lat, więc w tym roku byli szybsi – uśmiecha się J. Laseckis. – Zamek miał chronić zachodnie mury Polski przed najazdami Czechów.
Kiedy zaczynaliśmy prace, zamek był w dość złym stanie – w każdej chwili mógł się zawalić, bo mury były coraz słabsze. Wielu pilnie pracowało nad wzmocnieniem murów i przywróceniem zamku jego obecnego piękna. Wprawdzie pierwotnym pomysłem było zachowanie zamku ze środków prywatnych, które następnie przekazywano rządowi polskiemu, ale to go nie interesowało”.
J.Laseckis wyjaśnia, że zamek nie jest duży, więc jego położenie nie zajęłoby dużo czasu, ale jego głównym celem była ochrona murów – aby chronić wroga, dym z pożaru służył do wysyłania sygnałów w Krakowie.
„Zamki budował nieprzyjaciel, rozpraszały je nadciągające wojska” – mówi J. Laseckis.
Zamek Bobolicų stoi na wzgórzach, skąd bardzo dobrze widać zamek Mirovo. Jak mówi J. Laseckis, to jedyne dwa pałace na świecie tak blisko siebie.
„Zły ewangelista zombie. Bacon maven. Fanatyk alkoholu. Myśliciel chcący. Przedsiębiorca.”
