Obecnie mieszkam w Moguncji, ale przyjechałem tu z Borodyanki. Urodziłem się w Borodyance i mieszkam tam całe życie. Przeniosłem się do Kijowa na studia. Pierwszego dnia wojny wróciłem do rodziny. Razem przeżyliśmy okupację. Po przeżyciu przenieśliśmy się na zachodnią Ukrainę i planowaliśmy tam zamieszkać przez jakiś czas. Ale kiedy zaczęły wyć syreny, zdaliśmy sobie sprawę, że tam też jest niebezpiecznie. Postanowiliśmy wyjechać za granicę z mamą i bratem.

Nie czuję się bezpiecznie na Ukrainie. Bardzo trudno jest zasnąć ze świadomością, że możesz się już nigdy nie obudzić. Teraz próbuję ustalić normalny rytm życia.

Jestem nieskończenie wdzięczny Niemcom, bo mam wiele możliwości i wsparcia, którego w tej chwili bardzo potrzebuję. Zapisałam się na lekcje niemieckiego. Chciałbym studiować na niemieckim uniwersytecie. Chcę się bardziej rozwijać dla dobra tego kraju i Ukrainy.

Nie opuszczam jednak Ukrainy. Wrócę do pracy jako psycholog w Kijowie. Wielu naszych żołnierzy przebywa obecnie w klinikach rehabilitacyjnych. Potrzebni są wykwalifikowani specjaliści.

Bez względu na to, ilu jest psychologów, będzie ich brakować, ponieważ Ukraina ma trudności i problemy ze zdrowiem psychicznym”.

Pracuję i studiuję. Staram się wszystko łączyć. Ponieważ jestem dobrym kamerzystą, postanowiłem trochę na tym zarobić. Kiedyś kręciłem krótkie filmy tylko dla siebie lub na rodzinne wakacje z przyjaciółmi.

W czasie wojny zacząłem robić to bardziej profesjonalnie. Przed wojną planowaliśmy rozpocząć nowy projekt, w ramach którego my i zespół przeprowadzimy najpierw wywiady z osobistościami z naszego regionu, a następnie z całej Ukrainy. Niestety wszystko przerwała wojna.

Oczywiście bardzo martwię się o swoją przyszłość. Martwią mnie pytania: Gdzie mam iść po szkole? Jak mogę zabezpieczyć swoją przyszłość? Od teraz jest to również kwestia potwierdzenia siebie i postępu.

Boję się, że Ukraina, którą znałem przed wojną, nie jest już taka sama. Że przyjeżdżam na Ukrainę i już jestem turystą.

Chociaż w kraju szaleje wojna, wiele rzeczy się tam zmienia i to radykalnie. Czasami zastanawiam się, co się stanie, jeśli nie polubię już Ukrainy i wtedy będę chciał wrócić do Ameryki. Wojna radykalnie zmieniła ludzi, ich mentalność i stosunek do wielu spraw. Ale rozumiem też, że dzięki amerykańskiemu wykształceniu mogę wiele wnieść do mojego kraju. Kto ma odbudować Ukrainę jak nie my?

Wojna zmieniła mnie na lepsze. Stałem się bardziej otwarty na innych, dzielę się nie tylko swoimi problemami, ale także problemami innych. Nie przejmuję się drobiazgami, bo wojna pokazała, jak poważne są problemy.

Nadzieja, że ​​jak najszybciej wygramy, dodaje mi energii i sił. Ukraina nie jest tak zacofanym krajem, jak wielu sądziło. Teraz kraj potrzebuje wspierającego i kompetentnego personelu. Wkrótce będzie mnóstwo miejsc pracy i godziwe płace. Zamierzam zostać na Ukrainie. Nie ważne co się stanie.