P.iotr Piwowarczyk to człowiek otwartego słowa. „Współpraca niemiecko-polska to trup. Wszystko, co od czasu do czasu robimy, jest jedynie próbą jego ożywienia. » Jesteśmy w polskim mieście portowym Świnoujście nad Morzem Bałtyckim, które nazywa siebie „miastem 44 wysp”. W Café Sonata można skosztować najlepszych ciast w mieście, serwowanych przez kobietę, która uciekła przed wojną na Ukrainie. Na końcu korytarza kawiarni wisi portret Niemca, byłego mieszkańca tego budynku: jest to Theodor Fontane, z wąsami i długopisem. Znajdująca się obok dwujęzyczna tablica tekstowa honoruje go jako „najważniejszego lokalnego twórcę literackiego w mieście Świnoujście, dawniej Świnoujście”. Na fasadzie znajduje się także tablica upamiętniająca autora.
Miejsca takie przypominają czasy, kiedy polscy mieszkańcy dawnych ziem niemieckich na Wschodzie zaczęli odkrywać i kultywować dziedzictwo kulturowe swoich dawnych mieszkańców. Poprzedziło to fakt, że upadł jeden wrogi obraz bloku wschodniego („Zachód”) i drugi wrogi obraz („Niemcy”), czyli dwa obrazy, które częściowo się na siebie nałożyły. Ten burzliwy okres, lata 80. i 90., ukształtował Piwowarczyka. Pomógł też trochę go ukształtować. Urodzony w Gdańsku w 1973 roku, ten potężnie zbudowany mężczyzna przez długi czas był niszczycielem min; później został dziennikarzem. Dziś jest prezesem Wspólnoty Turystycznej Świnoujścia, przy pomocy której hotelarze i stowarzyszenia turystyczne reprezentują ich interesy. Nie chce rozmawiać o polityce partyzanckiej; Nie wydaje się być wielkim przyjacielem prawicowego rządu w Warszawie.
„Miłośnik internetu. Dumny ewangelista popkultury. Znawca Twittera. Przyjaciel zwierząt na całym świecie. Zły komunikator”.
