„Więc proszę otworzyć stronę 48” – mówi nauczycielka niemieckiej klasy dla uchodźców w Lipsku. „Galyna, przeczytaj zadanie numer jeden!” Galyna Oleksiuk pochodzi z Kijowa. Mama dwójki dzieci chętnie bierze udział w jednym z nielicznych kursów językowych. „Chcę sama zarabiać” – mówi Galyna Oleksiuk, najlepiej jako fizjoterapeutka. „To moja miłość.”

Ale znalezienie pracy jest trudne. Według danych Federalnej Agencji Zatrudnienia pracę znalazło jedynie 19 proc. ukraińskich uchodźców wojennych. Inne kraje są dalej. Politolog Dietrich Thränhardt ustalił, że 66 procent ukraińskich uchodźców pracuje w Polsce, a 74 procent w Danii.

Czy utworzenie miejsc pracy dla uchodźców może poprawić wyniki Niemiec? Minister pracy Saksonii Martin Dulig jest ostrożnym optymistą: „Agencje pośrednictwa pracy otrzymają teraz znacznie większe wsparcie. Osoby będą zapraszane w znacznie krótszych odstępach czasu, aby konkretnie zaoferować im dalsze szkolenia, a przede wszystkim oferty pracy. „

Ale To nie tylko brak ofert pracy. Większość uchodźców to kobiety z dziećmi. Teoretycznie dziećmi mogliby się zająć także ukraińscy nauczyciele. Ale biurokracja nas spowalnia, uważa Julia Kosiakowa z Instytutu Badań Rynku Pracy i Zawodów. „Wiele kobiet przed ucieczką pracowało w sektorze edukacji. I właśnie takich kwalifikacji tak bardzo potrzebujemy. Mamy jednak problem z procesem uznawania. Zajmuje dużo czasu. Istnieje duże ryzyko nieuznania.”

Ponad 700 urzędów w Niemczech zajmuje się kwestią, czy zagraniczne kwalifikacje zawodowe są porównywalne z kwalifikacjami niemieckimi. Niektóre procedury uznawania trwają miesiącami. To zbyt długo, uważa Martin Dulig: „Jako ministrowie gospodarki i pracy jesteśmy bardzo zdeterminowani w znalezieniu pragmatycznych rozwiązań. I nie tylko po to, aby zapewnić uznanie, gdy dokument jest poprawny, ale myślimy: jest to przede wszystkim pragmatyczne, jeśli „Uznaje również zawody i kwalifikacje, gdy widzimy w firmie, co dana osoba jest w stanie zrobić w praktyce. Chcemy obniżyć przeszkody i nie gromadzić ich.”

TO Pomogłaby też Galyna Oleksiuk. Z wykształcenia była masażystką, następnie studiowała psychologię społeczną i mogła pracować w ośrodkach rehabilitacyjnych. Ale żaden z ich certyfikatów nie został jeszcze zaakceptowany. Któregoś popołudnia siedzi na kanapie z przyjaciółką. Najpierw poleca inną pracę: pracę jako sprzątaczka. „Mam przyjaciółkę, której mąż pracuje w firmie”. I zapytała mnie, czy zna kogoś, kto chciałby to zrobić.”

Co drugi Ukrainiec, który znajduje pracę, pracuje poniżej swoich kwalifikacji. Tak wynika z badań Instytutu Badań Rynku Pracy i Zawodów. W przypadku Galyny Oleksiuk sprzątanie też nie wyszło. Wciąż ma nadzieję, że jej wiedza jako fizjoterapeutki będzie nadal wykorzystywana.