Był koniec września, kiedy federalna policja leśna podjęła akcję w Brandenburgii. W radiu słyszymy: mała biała ciężarówka Fiat Ducato ze słowacką tablicą rejestracyjną, z przodu dwóch mężczyzn. Model pasuje. Przez Polskę przebiega jeden ze szlaków uchodźczych.

Kiedy policja federalna zatrzymała samochód na B 112, w strefie załadunku zastała 30 osób stłoczonych. Mężczyźni, kobiety i dzieci. Prawie wszyscy z Syrii. Siedzieli w furgonetce godzinami. Policja może aresztować tylko jednego z dwóch kierowców.

Problemem jest oczekiwanie, że policja federalna będzie przechwytywać ludzi na granicy i zawracać ich. To po prostu nie jest prawnie możliwe.

Jeśli chodzi o personel, 100-procentowa gęstość kontroli na granicy niemieckiej jest utopią i nie można jej zagwarantować. Wiele aresztowań następuje dzięki telefonom od obywateli, wyjaśnia Frank Malack: „Większość mieszkańców wie, kto mieszka we wsi. A jeśli porusza się tam obca osoba lub pojazd, ludzie są teraz bardzo wrażliwi i dzwonią do nas”.

Badacz migracji: imigracja może ograniczać się jedynie do granicy zewnętrznej

Badacz migracji Ruud Koopmans nie przywiązuje dużej wagi do kontroli granicznych, przynajmniej jeśli chcemy zwalczać nielegalną imigrację: Politycy chcieliby jasno dać do zrozumienia, że ​​odzyskują kontrolę, mówi Koopmans. „W UE z otwartymi granicami nie ma krajowego rozwiązania w zakresie kontroli imigracji”. Problem można rozwiązać jedynie na granicach zewnętrznych.

Od 2015 r. straciliśmy zdecydowanie za dużo cennego czasu. Kiedy liczba imigracji ponownie spadła, politycy zachowali czujność. Nieznacznie spadły także liczebności AfD.

Polityka zeszła na plan dalszy, zamiast myśleć o tym, jak zapobiec powtórzeniu się sytuacji.

Prawo zezwalało na to od dawna, ale jest rzadko stosowane. Obciążenia administracyjne były wcześniej dla wielu osób zbyt duże. Między innymi Günther-Martin Pauli, starosta okręgowy CDU, którego partia przez lata odpowiadała za politykę uchodźczą za kanclerz Merkel, niemal błaga: „Musimy zacząć już teraz. Bo społeczeństwo nie będzie tego dłużej tolerować”.

Musi istnieć możliwość swobodnego dysponowania częścią pieniędzy, dlatego nie można ich po prostu anulować – wyjaśnia Constanze Janda. Federalny Trybunał Konstytucyjny orzekł to mając na uwadze godność człowieka. Ekspert prawa socjalnego krytykuje podejście polegające po prostu na próbie rozwiązywania problemów za pomocą prawa socjalnego, których nie da się rozwiązać za pomocą prawa imigracyjnego:

Nie możemy utrudniać ludziom życia tylko dlatego, że dobrowolnie wyjeżdżają.

Nie do tego służy prawo społeczne. „Ma to gwarantować ludzką egzystencję. Gdybyś chciał to zredukować, musiałoby być mniej więcej takie samo dla wszystkich w kraju”.

Inną propozycją jest wprowadzenie obowiązku wykonywania prac w interesie ogólnym. Paragraf 5 ustawy o świadczeniach dla osób ubiegających się o azyl przewiduje już pracę w interesie ogólnym z symboliczną pensją w wysokości 80 centów za godzinę. Czasami używa się go także we wczesnych osiedlach uchodźców.

Jednak uchodźcy nie unikają Danii ze względu na obowiązek pracy, wyjaśnia badacz migracji Koopmans: „Duńczycy ogłosili, że osoby przybywające do Danii będą musiały przejść procedurę azylową w Rwandzie. ” już przyniosło skutek: Niemcy powinny „rozważyć celowość przyłączenia się do duńskich projektów”.

Rozważane środki krajowe nie zmienią niczego w zakresie imigracji.

Działaczka na rzecz praw społecznych Janda ostrzega przed propagandą i polityką taktyczną: „W Niemczech nie można dowolnie obniżać standardów socjalnych. I ostatecznie prowadzi to tylko do frustracji, jeśli ogłosi się ważne środki, a później zorientuje się, że nie można ich wdrożyć zgodnie z prawem lub że pomysł zostanie unieważniony przez Trybunał federalnego prawa konstytucyjnego.