IW zmodyfikowaniu początkowej linii hymnu polskiego dziękuję za szczerość mojemu towarzyszowi i obecnemu premierowi Polski Mateuszowi Morawieckiemu. Uczciwość, którą zawsze podziwiałem u polskich przyjaciół i sąsiadów. Także uczciwość, która świadczy o odwadze, która umożliwiła narodowi polskiemu przetrwanie i ponowne rozkwitanie w pamiętnych wiekach. To ta odwaga skłoniła Lecha Wałęsę i Solidarność do powstania i położenia kresu sowieckiej tyranii w Europie Wschodniej. To ta odwaga doprowadziła latem 1944 roku do powstania Armii Krajowej przeciwko tyranii Wehrmachtu. I to właśnie ta odwaga skłoniła Jana Pawła II do ostrzeżenia już w 1991 roku w encyklice Centesimus Annus przed niebezpieczeństwami. do wolnego porządku poprzez bałwochwalstwo i niezrównoważony konsumpcjonizm. Dlatego Polska miała szczególne oczekiwania wobec zjednoczenia Europy. Poza korzyściami gospodarczymi Polska oczekiwała od członkostwa w UE także polityka obrony wolności.

Jeśli szef polskiego rządu UE uważa, że ​​widzi oligarchię zdominowaną przez Brukselę, Berlin i Paryż, która ignoruje interesy bezpieczeństwa Polski naruszone wojną Rosji z Ukrainą, to się zastanów. Jeśli więc Polska chce reparacji od Niemiec, to trzeba to przedyskutować. W tym wywiadzie chcę przedstawić mój punkt widzenia. UE nie jest oligarchią, ale wydaje mi się, że tkwi na ziemi niczyjej między pożądanym gospodarczo rozszerzeniem a koniecznym, ale zaprzeczonym pogłębieniem. Rosja prowadzi wojnę z wolnym i demokratycznym porządkiem w Europie, który absurdalnie jej zagraża. Europa nie może reagować w trybie „business as usual”. Mateusz Morawiecki rozbrzmiewa, gdy wzywa europejskich decydentów, by „mieli odwagę myśleć w kategoriach odpowiadających naszym czasom… Potrzebujemy głębokiej reformy, która postawi dobro wspólne i równość z powrotem na czele zasad Unii. … Nie odniesie sukcesu bez zmiany perspektywy: to państwa członkowskie, a nie instytucje UE, muszą decydować o kierunku i priorytetach działań UE”.