Kilka dni temu minister obrony narodowej Mariusz Błaszczak podkreślał podczas wizyty w fabryce Lockheed Martin w Camden w stanie Arkansas, gdzie montowany jest system HIMARS. Kiedy w październiku 2022 roku Warszawa zamawiała 300 południowokoreańskich systemów K239 Chunmoo, wydawało się, że zamówienie na polskie HIMARS trzeba będzie ograniczyć do 200 egzemplarzy. To stwierdzenie rzeczywiście rodzi pewne pytanie dotyczące przyszłości Zakonu Chunmoo, które może wydawać się groźne.

Z góry tak nie jest. Faktycznie dał to Polski Urząd Zbrojeniowy w sieciach społecznościowych że trzy ciężarówki P882 8×8 polskiego producenta Jelcz przybyły do ​​Korei Południowej, aby odebrać i przetestować system Chunmoo. Oczywiście ta konfiguracja będzie sercem opracowanego wspólnie przez Warszawę i Seul systemu artylerii dalekiego zasięgu, co ma potwierdzać program HOMAR-K. Zdaniem polskich władz 218 egzemplarzy dekretu podpisanego 22 lutego 2023 r dlatego zmontowano w Korei Południowej na polskich ciężarówkach P882, zanim wrócili do Polski w celu otrzymania dodatkowych systemów, w szczególności systemu obliczeń balistycznych Topaz. Opracowany przez firmę WB Electronics, która jest na wyposażeniu wszystkich polskich systemów artyleryjskich.

Jak podaje polski portal Defense24.pl, w drugiej fazie polskie władze zamierzają przejąć od Hanwha Aerospace lokalną produkcję rakiet i rakiet balistycznych stanowiących uzbrojenie systemu, a także produkcję i montaż samych systemów. Biorąc pod uwagę ciągły rozwój sytuacji między Warszawą a Seulem wokół czołgu K2 Black Panther, systemu artyleryjskiego K-9 Thunder i propozycji poczynionych w sprawie K-21 Boramae, rzeczywiście można oczekiwać, że Polska dość szybko zdobędzie przewagę w tym obszarze, nawet jeśli dotyczy Rumunii. Wydaje się, że Chiny również ścigają się w produkcji K239 w Europie.

Czas pokaże, jak Warszawa planuje jednocześnie prowadzić produkcję Chunmoo i prowadzić negocjacje z Lockheed-Martin w sprawie lokalnej produkcji systemów HIMARS. Nawet jeśli rzeczywiście rozsądne wydaje się podejmowanie kilku zadań jednocześnie, istnieje obecnie ryzyko, że polskie władze będą zobowiązane do jednoczesnego wypełniania swoich zobowiązań wobec dwóch partnerów strategicznych, którzy zarządzają każdym z szerokich obszarów ich współpracy z Polską . W przeciwieństwie do śmigłowców H225M Caracal, które Warszawa odwołała w 2015 roku, kiedy Polska i Francja nie zawarły innych ważnych strategicznych kooperacji, prawdopodobnie znacznie bardziej ryzykowne dla polskich władz byłoby odwrócenie się od Seulu czy Waszyngtonu w tej wielomiliardowej sprawie. programu, doskonale wiedząc, że w grę wchodzą także inne, równie istotne programy. Reszta nastąpi…