Każdego ranka o 9:23 na dworzec główny stolicy Litwy Wilna zatrzymuje się na kilka minut pociąg. Jednak nikomu nie wolno wsiadać ani wysiadać, i tak pociąg zatrzymuje się na peronie, który jest oddzielony od reszty dworca ogrodzeniem. Pociąg ten kursuje między Moskwą a rosyjską enklawą Kaliningradu. Mimo sankcji wobec Rosji, Litwa musi to przepuścić, powiedział rzecznik Kolei Litewskich Mantas Dubauskas. „Istnieją umowy międzynarodowe, które regulują tranzyt między rosyjską enklawą a resztą Rosji”.

Na peronie, na którym zaparkowany jest pociąg z Moskwy, z głośników wydobywa się komunikat w języku rosyjskim. Nie zapowiada zbliżających się połączeń kolejowych, a raczej prosi pasażerów o wyjrzenie przez okno. Na ogrodzeniu obok toru prezentowana jest wyjątkowa „wystawa fotograficzna”. Pokazuje nagranie zniszczeń na Ukrainie. Jednym z inicjatorów jest fotoreporter Jonas Staselis. – Chodzi o to, by pokazać rosyjskim pasażerom prawdziwe konsekwencje wojny na Ukrainie – wyjaśnia Staselis. Ponieważ rosyjska propaganda mówi tylko o „operacji wojskowej”, a nie o wojnie, a Rosja zakazuje Facebooka i portali społecznościowych. „Nie mamy innego wyjścia, jak pokazać Rosjanom na peronie na dużych zdjęciach, co się dzieje”. W zestawie zdjęcia rannych i zwłok.

Ta kampania podnosząca świadomość rosyjskich pasażerów tranzytowych jest jednym z wielu twórczych przejawów solidarności Litwinów z Ukrainą. Pod koniec lutego wilnianie masowo demonstrowali na rzecz Ukrainy. W ramach kolejnego gestu solidarności ulica w pobliżu ambasady rosyjskiej została przemianowana na „Ulicę Bohaterów Ukraińskich”, a liberalny burmistrz miasta Remigijus Šimašius sam złapał spray i rozpylił jasny komunikat na dziedzińcu ambasady rosyjskiej: „Putin , Haga już czeka”. Odniesienie do Trybunału Zbrodni Wojennych ONZ. Ogromny baner z tym samym hasłem wisi teraz także na ratuszu i można go zobaczyć w całym Wilnie.

Solidarność kraju bałtyckiego z Ukrainą ma uzasadnienie historyczne – tłumaczy Andrzej Pukszto, wykładowca politologii na Uniwersytecie w Kownie. Napięcia z Moskwą sięgają XVIII wieku, kiedy kraje bałtyckie zostały podbite przez carską Rosję. W tym czasie zamknięto uniwersytety i zakazano litewskiej drukarni. Po I wojnie światowej Litwa była niepodległa, ale państwa bałtyckie zostały później zajęte przez Związek Radziecki podczas II wojny światowej. – Lata 50. i 60. wciąż pamiętają czasy sowieckie. A nawet starsi pamiętają wywózki na Syberię – mówi Pukszto. W 1941 r. z małej Litwy wywieziono na Syberię 50 000 osób, a po 1944 r. nastąpiły kolejne szykany. „Strach przed Rosją pozostaje w pamięci Litwinów”.

Moskwa osiedliła także setki tysięcy rosyjskojęzycznych z całego Związku Radzieckiego jako robotników przemysłowych w trzech republikach bałtyckich, dziesiątkując ludność etnicznych Estończyków, Łotyszy i Litwinów. Nawet dzisiaj od jednej czwartej do jednej trzeciej ludności Estonii i Łotwy należy do mniejszości rosyjskojęzycznej. Już podczas aneksji Krymu, zwłaszcza w Tallinie i Rydze, pojawiły się obawy, że Putin chce „repatriować” swoich tak zwanych rodaków poprzez okupację części Estonii czy Łotwy.