• Logistyka: Rafinerie Schwedt i Leuna potrzebują dostawców innych niż Rosja.
• Zmiana rodzaju produktu: Oczekuje się, że Schwedt przestawi się z wydobycia rosyjskiej ropy na inne rodzaje ropy.
• Rezerwacje: W przypadku strat produkcyjnych w Schwedt zapasy ropy musiałyby zostać przetransportowane z innych części kraju pociągiem lub ciężarówką.

Jeśli to wszystko się powiedzie, branża jest pewna siebie. „Jeśli uda się przejść na import ropy naftowej, odpowiednią logistykę i dalszą eksploatację przynajmniej przy częściowym obciążeniu, co zakładamy, podaż stacji paliw w całych Niemczech, w tym w Niemczech Wschodnich, zostanie utrzymana” – powiedział rzecznik ds. paliw i energii. . stowarzyszenie zawodowe (en2x) t-online.

Niemniej jednak bezpieczeństwo dostaw wiąże się z szeregiem warunków. O ile w rafinerii Leuna już kształtuje się rozwiązanie we współpracy z Polską, o tyle Schwedt pozostaje przypadkiem szczególnym.

Ponieważ rafineria należy głównie do rosyjskiego koncernu państwowego Rosnieft – i nie jest zainteresowana handlem rosyjską ropą na polskie dostawy. „Wielkie pytanie brzmi, w jakim stopniu Rosnieft’, jako rosyjski właściciel rafinerii, jest skłonny przerabiać inne oleje. W przeciwnym razie jedyną opcją jest nacjonalizacja rafinerii” – mówi Joachim Ragnitz, zastępca dyrektora drezdeńskiego oddziału Ifo. Instytut, t-online .

Wzorem może być procedura dla spółki zależnej Gazpromu, Gazprom Germania. Federalna Agencja Sieci nie wywłaszczyła go, ale zarządza grupą w zaufaniu. Oznacza to: Federalna Agencja Sieci kontroluje firmę, ale właściciel się nie zmienił. Pytanie, czy w ramach tego kompromisu Polacy byliby gotowi zaopatrywać nie tylko Leunę, ale także Schwedt z Gdańska.

Dopóki nie ma zaangażowania z Warszawy, nadzieje są z Rostockiem. Rafineria mogłaby być również zaopatrywana w ropę z portu. Jednak zarówno rozwiązanie w Rostocku, jak i dostawy z portu w Gdańsku wymagają dużej liczby tankowców do zasilania rurociągów. A nawet jeśli operatorzy dostaną wystarczającą liczbę tankowców, wynik będzie droższy.

Drugim czynnikiem kosztowym jest sam surowiec: ropa z alternatywnych krajów dostawców, takich jak Stany Zjednoczone, Norwegia, Wielka Brytania czy Libia, jest znacznie droższa. Ponieważ wielu importerów obecnie unika Rosji, Kreml sprzedaje ropę na specjalnych warunkach. „Ze względu na niższy popyt, rosyjska ropa Ural jest już sprzedawana po obniżonej cenie ponad 30 dolarów za baryłkę w porównaniu z ropą Brent z Morza Północnego”, powiedział rzecznik en2x do t-online.

Do tego dochodzą koszty tankowców, które są droższe niż rurociąg, który jest eksploatowany od dziesięcioleci. A wtedy prawdopodobnie Schwedt również będzie musiał zmienić produkcje. To dodatkowo zwiększa koszty.

W przypadku strat produkcyjnych stacje benzynowe w regionach Berlina i Brandenburgii musiałyby być zaopatrywane ciężarówkami i pociągami, wyjaśnia Ragnitz. To może, ale nie zawsze musi wystarczyć do zasilania każdej stacji benzynowej. „W niektórych przypadkach mogą wystąpić wąskie gardła w dostawach, ale ceny sprzedaży prawdopodobnie będą wyższe” – kontynuował ekspert Ifo.

Ale to nie wszystko: wspomniane pomysły na dostawy dla Leuny i Schwedt mogą tylko częściowo wykorzystywać rafinerie. Będzie zatem mniej benzyny, nafty i, w przypadku Leuna, ropy dla przemysłu produkowanego i na rynku.