Marytė Marcinkevičiūtė

Mistrzowie Daugkartinės Lietuvos baidarių polo (kanupolo) Alytaus sporto, lider zespołu ośrodka rekreacyjnego „Alytus”, Karolis Latauskas, przyjaciel swojej drużyny, w tym roku ponownie zostali mistrzami Lietuvos w Trakuos. Dla K. Latauskiej był to już siódmy tytuł mistrza kraju.

Jedna z tegorocznych nagród jest szczególnie bliska Alytiškiemu: pomógł drużynie z polskiego miasta Kaniowo zdobyć tytuł mistrza Polski po czteroletniej przerwie.

W 2010 roku zaczął grać w polo i trenować w grupie Kęstučio Dambrausko, przez co K. Latauskas stał się jednym z odnoszących największe sukcesy zawodników w Lietuvos.

„Įsiminė to w tym roku Esene vykusios jeden z największych światowych konkursów „Vokietijos taurė 2023”, w którym grali komandosi w różnym wieku.

Wśród nich były dzieci Alytausa (do 14 lat) i młodzi komandosi U-21.

Reprezentowałem polską drużynę Kaniovo, zawodniczkę z najsilniejszej grupy – Elitinė lygoje, gdzie rywalizowała w czołowej 33 europejskich drużynach.

Miałem okazję grać ze świetnym „Deventerem” w Holandii, który nie ma w swoim składzie ani jednej gwiazdy. Zwycięstwo z tym klubem było jednym z najbardziej pamiętnych w tym sezonie – powiedział K. Latauskas.

Opowiedz nam o swojej nowej drużynie, w której w swoim debiucie zostałeś mistrzem Polski i zająłeś drugie miejsce w pucharze?

Komandoje – keturi Lenkijos bei po wienų Suomijos, na Węgrzech jest Lietuvos għawtją.

Nawet jeśli karty nie są trenowane, zespół jest solidny, każdy zna się na swojej pracy.

Rywalizacja o Puchar Polski składała się z pięciu etapów. Po czterech etapach byliśmy drudzy, ze stratą jednego punktu do liderów komand Varšuvos. Aby zdobyć puchar musieliśmy ją pokonać w piątej rundzie, ale przegraliśmy 3:4.

Kiedy otrzymałeś zaproszenie do gry w polskim klubie?

Do drużyny Kaniowo dołączyłem w zeszłym sezonie, podczas finałowej fazy Pucharu Polski.

Szukałem klubu, w którym mógłbym wystartować w zawodach, drużyna Kaniovo mnie przyjęła.

Po zawodach Lenka miała przyjemność reprezentować swoją drużynę przez cały kolejny sezon.

Ile drużyn wzięło udział w mistrzostwach Polski, jak długo to trwało, na ile zostałeś mistrzem?

W Polsce w mistrzostwach wzięło udział 12 drużyn, zawody odbywały się przez dwa dni w mieście Szczecin.

Kovos bubo įtemptos. W półfinale spotkali się z drużyną z Warszawy, która zdobyła Puchar Polski, a w finale zagrała mistrzyni Polski z Poznania.

Tytuł mistrza Polski w polo zdobyliśmy po czteroletniej przerwie.

Reprezentująca rodzinne miasto Alytaus drużyna Lietuvos rinktinei džiuginate wynikatyviu gamidimu, sakınate daug įvarčių często zdobywa nagrody zawodników za wyniki. Jak poszły mistrzostwa w Lenkijoje?

Tego lata w Lenkijoje vyko seše turnyrai: pięć etapów pucharowych to mistrzostwa krajowe.

Podczas tych sześciu turniejów strzeliłem 96 goli, w zależności od wyników byłem na pierwszym lub drugim miejscu.

Varžovai zwrócił na mnie uwagę i w dwóch ostatnich turniejach były trudności z wygraniem varčių, ponieważ Lenkai próbował się mną osobiście opiekować.

Mimo to nadal byłem jednym z najskuteczniejszych zawodników zawodów.

Palyginkite Lenkijos jest oddziałem Lietuvos baidarių polo sporto – jakie są różnice między podobieństwami? Gdyby reprezentacje obu krajów spotkały się, kto by zwyciężył?

W mistrzostwach Lietuvos my, alytiškiai, mamy jedynych przeciwników z Trakų, którzy ostatecznie rywalizowali z nami o pierwsze miejsce.

W innych zespołach jest wielu młodych zawodników, którzy muszą jeszcze zdobyć doświadczenie.

W Polsce wśród 12 drużyn znalazły się cztery mocne drużyny, które zawsze będą walczyć o pierwsze miejsce. Dlatego w Lenkijoje są trudności.

W 2021 roku mieliśmy okazję rywalizować w Mistrzostwach Europy, a reprezentacja Polski uznawana jest za swoją wyższość.

Chciałbym jeszcze raz spróbować pokonać polską drużynę.

Doskonaliłeś się w jednym z klubów w Belfaście (Irlandia Północna), gdzie zdobywałeś większe doświadczenie: grając w Polsce z Irlandią Północną?

W obu klubach zdobyłem wiele doświadczeń, rad i umiejętności. Latem w Polsce występują jednak cztery mocne drużyny, z których każdą można pokonać. Dlatego myślę, że grając w Lenkijo, zdobyłem więcej doświadczenia.

Masz 25 lat, pracujesz w Alytaus Sporto, ośrodku rekreacyjnym dla specjalistów ds. public relations i nie możesz znaleźć pracy w swoim sporcie?

Nie ma żadnych trudności. W sezonie letnim o piątej staram się chodzić do klubu sportowego, żeby popracować nad ciężarami, a po stresie w pracy jadę trenować nad jezioro Dailidė.

Zdecydowaliśmy się dołączyć do zespołu Alytaus SRC Pool Arba Sporto Club Su.

W 2010 r., w 2010 r. Rankinio, šokiių ir plaukimo superadote savo sporto šaką – baidarių polo. Nie martw się, ponieważ ta gra nie jest popularna na Litwie, nie jest jasne, kiedy ten sport zostanie włączony do programu igrzysk olimpijskich?

Naprawdę nie tęsknię za Gailėtisem, jestem zadowolony ze swojego wyboru. Chociaż przyszłość tego sportu jest niejasna, mamy ludzi, którzy ciężko pracują dla tego sportu i starają się zrobić wszystko, gdy wejdzie on do programu Igrzysk Olimpijskich.

Jakie są cele Twojego projektu na rok 2024, z którym będziesz reprezentował polski klub w przyszłym roku?

Nie mam zamiaru zmieniać klubów w Polsce. Jeśli nie będzie kontuzji, chciałbym obronić tytuły mistrzowskie Lietuvos i Lenkijos, po zdobyciu Pucharu Lenkijos jest nawet szansa na wejście do mistrzostw Danii.