Vitalijus Edvardas Straleckas – o powstaniu lodowisk w Kownie (SKAT), entuzjazm ludzi opadł, a wartości uległy zmianie.

Przygotuj się na wojnę – nie na pierścień

Lapkritį minima Dzień Armii Litewskiej kaunietī VE Stralecką nukelė į sausio 1991 m. sausio 13-osios įvykius. Akimirką susimąsčiusi, szybko zrozumiałem wagę wydarzeń Witalija Edvardusa, o których już wiedziałem, jak bardzo zszokowałem Eglėsa Straleckaitės tētī.

„Byłem czwartym przewodniczącym parlamentu w 1991 r.” – usłyszałem te słowa od pierwszego lidera SKAT Kauno rinktinės, honorowego wolontariusza, emerytowanego majora VE Stralecko i poczułem to samo, co nauczyciele szkoły młodzieżowej Tito Masiulio, który zadzwonił do mnie kilka lat temu i który nie wiedział nic o bojownikach o wolność, kurio vardu pavadinta jjom ugdymo įstība.

Wirtualna przestrzeń pełna jest opowieści o VE Stralecką, około roku 1991. sausio 13-osios įvykius, gdzie częściej pojawiają się inne gospodarstwa domowe.

„Był czas, kiedy w ogóle nie rozmawiałem z dziennikarzem. Niejednokrotnie śledziło mnie KGB. Wracałem wieczorem do domu, a ludzie w samochodach nie mogli zapalić papierosów. Vaikščiodavau , kol nuhašiodavo „, – pokalbį uruchomił VE Straleckas.

Wartości, jakie wpajają sobie rodzice, są tak, jakby ziemia wysuszyła wodę, Witalij Edvardas od najmłodszych lat wiedział, że nie ma nic ważniejszego niż miłość do ojczyzny, dlatego w latach 1990-tych gazeta „Kauno diena” założyła Lietuvos Persitvarkymo Sąjūdžio, nazywającą 19-40-latków literami vyrus į KAT, suprato turīźs būti części konstrukcji.

Istotne: Kauno rintinės vadas były trudne – tak to jest. (Zdjęcie: Justinos Lasauskaitė)

„Jeśli jesteś pasirižę putių laisvos Lietuvos krašto arba pasienio auspakai, zapraszamy do wypełnienia zarejestrowanego wniosku w najbliższym Sąjūdžio būstinė”, – išvydęs šľi kladmą, VE Straleckas był jednym z pierwszych, którzy zaangażowali się w projekt.

Po ukończeniu Instytutu Kultury Fizycznej w Kownie, lodowisko Tines Narys w Lietuvos jest uczniem Algirdo Šociko i zajmuje się treningiem fizycznym wolontariuszy. Po otrzymaniu pozwolenia na użytkowanie sali w ośrodku szkoleniowym Statybininkų w Kownie, żona Vitalijusa Edvarda organizuje treningi każdego wieczoru po pracy, nawet w soboty.

„Neruošiau sporto meistrų – tylko mężczyźni uderzali. Wtedy chodziło o Tėvynės gynyba, a nie sportiniai poštimadmai” – powiedział VE Straleckas.

Towarzyszyły nam przez cały czas tysiące osób ofiarowujących kwiaty.

Najsilniejszy wybór

W latach 90. w kraju zaczął powstawać SKAT rinktinių štabai ir kuopos. Według pašnekovo Kauno rinktinė zebrało się w błyskawicznym tempie. Od września codziennie rejestrowało się kilkudziesięciu nowych członków. W listopadzie było ich już 2000, a w Wilnie było wówczas około 100 wolontariuszy. Rinktina Vitalijus Edvardas zorganizowała kartkę z Virginijumi Vitalijumi Vilkeliu.

„W ten sposób stworzyliśmy kolekcję, ja wykonałem pracę praktyczną, a on dokumentalną” – kontynuował VE Straleckas.

Czarne mundury zamówiło Ministerstwo Obrony Narodowej. Dla Kowna, które wówczas dysponowało najsłabszymi siłami, przeznaczono kilkaset mundurów. Nostalgię za Vitalijusem Edvardasem przypomniano 23 listopada 1990 r., kiedy wolontariuszami, którzy w nim uczestniczyli, byli VV Vilkeliu przysakije žygiavo miesto gatvemis.

„Žygiavome iki Vytauto Dižiojo sodelio z muzeum wojny. Towarzyszyły nam tłumy ludzi, którzy cały czas składali kwiaty. Opinia publiczna nie rozumie, dlaczego przecież nic nie zrobiliśmy. Reakcje ze strony Dabar tokios naprawdę nie miały miejsca”, – podzieliła się pamięcią o VE Straleckasie, jednomyślnie wybranym przez Kauno rinktinės vadu w latach 90.

Nie chciał się poddać

Krwawy Ruošęsis 1991-ųjų įvykiams, 8 stycznia. otrzymał prośbę od dyrektora Departamentu Bezpieczeństwa Narodowego Audriausa Butkevičiausa o ochronę parlamentu. Tego samego dnia wysłano do Wilna 100 osób.

9-go pół setki skierowało się w stronę stolicy. Na czele ośmioosobowego personelu Gynybos stoi A. Butkevičius. Szefem sztabu został pułkownik. Jonasa Getchasa. Zarządzanie wewnętrzne powierzono liderowi lodowiska w Kownie, VE Straleckiemu. Dalis savanorių budeų prirmame to antrame ųkuose, jak – mrówka Aukščiaųsiosios Tarybos stogo. Wydobywano ją, zmiękczano na strypę, w przypadku przedostania się przez dach rosyjskich okupantów.

„Moi ochotnicy strzegli wszystkich drzwi wejściowych. Przyglądałem się, co było dozwolone, co zostało wypuszczone z Aukščiausioosios Tarybos. Na drugim piętrze znajduje się biuro gabinetu tuomečių premiera Gedimino Vagnoriausa, Vytauto Landsbergio, módl się koordynator Aukšiaųsioosios Tarybos, – – powiedział VE Straleckas o przebiegu kolejnych wydarzeń.

8-9 sierpnia zgłosił się na ochotnika do walki z „Jedinstvos”. Atak na Centrinio įējimo rozpoczął się o godzinie 10:00. – į langus pasipylė grad, buvo lųgiamos durys. Będąc już w środku, nikomu nie udało się odnieść sukcesu – wolontariusze z lodowiska w Kauno przegonili wszystkich.

Dla Pėdsakai: 1991-ųjų įvykiai – senose šťaťose, nagrania są pamięcią VE Stralecko. (Zdjęcie pliku Asmeninio)

„Dziesiątego była cisza przed burzą, ale uwolniliśmy się od ran. Kolejnego dnia wiemy, kiedy zostaniemy trafieni, ale nie wiemy kiedy dokładnie. Potem zdjęliśmy mundury, nes su jomis būtume buvė taikiniai” – według pierwszego przywódcy rinktinės z Kowna napięcie rosło z każdą minutą.

Aby zachować równowagę psychiczną, ludzie dawali kario modliaikā. Wspominając lata czterdzieste XX wieku, kiedy Litwa poddała się bez szwanku, zwolennicy wolności nie chcieli powtarzać tych samych błędów. Większość z nich była gotowa do walki.

Nie wszyscy będą się kulić

Najbardziej żywym wspomnieniem Vitalijausa Edvardo pozostaje sucha 12. noc, kiedy światła lamp w Pałacu Seimo zastąpiono świecami. W Nors przebywało około 1000 osób. ludzie, tvyrojo curtinanti tyla. Wszyscy bali się śmierci, więc przyznali się do winy księdzu Robertowi Gridze.

„Byłem wtedy na pierwszym piętrze Aukšiačiaosios Tarybos. Słyszałem, jak V. Landsbergis przemawiał do ludzi. Ponieważ tony są głośne, odwaga rozmowy z tym, który był poręczycielem, była czymś imponującym”, – usłuchany, gdy zbliżał się pamiętny 13. suchy dzień, VE Straleckas odwrócił się do zdjęć rozłożonych na stole.

Dawniej w Pałacu Seimo znajdowała się ruchoma kryptografia armii radzieckiej. Wiem, że kiedy zbliżają się do wieży telewizyjnej, zaczynają zabijać ludzi.

„Gdyby przed wieżami telewizyjnymi nie było ofiar w ludziach, świat by się nie zatrzymał i najprawdopodobniej Rada Najwyższa zostałaby zaatakowana. Dabar dalis les gens bando prisiimti garbę, kiedy zrobili coś bubo ypatingi. sztab obrony rzeczywiście działał. Dostali rozkaz, a my, ochotnicy, go wykonaliśmy” – pozostał w 1990 r. ostatni, ale prawdziwy V. Landsbergio, absolwent parlamentarny VE Straleckas.

Pašnekova powiedziała, że ​​choć nadal czuje ukłucie zazdrości, słysząc te słowa, cały naród stanął w obronie Litwy. Wiele osób, które bały się ludzi, którzy byli wówczas na polskiej granicy, czekało, aż wszystko się skończy. Przed parlamentem zgromadziło się wówczas około 10 000 osób. ludzie, którzy bronili Litwy.

Užkliuvo prowadzi kabiny

Iš SKAT Kauno rinktinės vado posto odszedł w 1992 r. wiosną, po savanorių išējimo į pakaunės miškus. Niektórzy utknęli w zbyt rygorystycznych chatach zarządczych, inni zauważyli, gdy VE Straleckas po suchych imprezach pervarga. Pasznekowa była przekonana, kiedy był bezużyteczny, ponieważ miał zbyt rację. Kauno rinktinė sumenko, czyli VE Stralecki, został doceniony na swoim nowym stanowisku. Z pewnością, ze względu na wyżej wymienione cechy, pozostały również stare vady lodowiska w Kauno.

„Mane perkelė į „Geležinį Vilką” sprawdził gotowość batalionów. Byłem inspektorem. Walka się skończyła, praca się rozpoczęła – odpowiedzialny vykdęs swoje obowiązki VE Straleckas sulauka ne pagyrų o prakysimo patrz maijas, nei rejaka. – Si les les karis nie skakaj albo lewa ręka to lewa noga, czy jestem pijany? Nie! Mówię, kiedy mi się to nie podoba. Nie mogąc zaakceptować swoich błędów, pożegnał się z pracą W 1994 roku.

Później „Achemoje”, których prezes jest głównym akcjonariuszem, pomogły chronić największą w krajach bałtyckich fabrykę nawozów azotowych i innych chemikaliów przemysłowych. VE Straleckas nie wraca już do struktur wojskowych, ale tej epoki nie można zapomnieć. Nie jest to dozwolone, bo inni o tym zapomnieli. Docelowo, zdaniem kierownika lodowiska w Kauno, każdy powinien to wiedzieć.

Ruch – motoryczny

Zapytana o to, jak docenia teraźniejszość, honorowy wolontariusz, emerytowany major, ubolewa, że ​​to, co kiedyś było retenybė, stało się teraz dla większości ludzi czymś znajomym. Kauno rinktinė – ne tokia, kokia buvo. dla sportsmenki – lepesni jest mniej zdolna i nie sprawia jej to trudności; ludzie stają się sobie wrogami.

„Ponad 30 lat temu byliśmy sami. Możemy porozmawiać. Teraz ludzie są w konflikcie. Korupcja – na najwyższym poziomie. Wszyscy ręczyli za to, jak to włożyć do kieszeni. O wszystkim decydują pieniądze, więc pieniądze to znajomość”, – dla VE Straleckiego zbyt trudno było zaakceptować zmianę wartości.

Siła: VE Stralecko pasidižiavimas – jego córka Eglė (czwarta od prawej) i syn Tadas (czwarty od lewej). (fot. T. Biliūno)

Najbardziej prawdopodobną przyczyną jest to, że odmówił pracy jako trener w klubie sportowym „Gaja”. Byłym zawodowym sportowcom trudno było chodzić po szkole, zaproszono dwójkę wyszkolonych nastolatków, dla których trudniej jest spędzać czas przed ekranami komputerów z brudnymi rękami, niż doskonalić sylwetkę, rozwijać charakter i osiągać rezultaty. w pierścieniu. Nawet Vitalijs Edvardas nadal żyje aktywnie i nie poddaje się równości. Nors czuje, że jego organizm nie jest już tak silny jak 40 lat temu, Vitalijus Edvardas jest stałym bywalcem siłowni.

„Ćwiczę pięć razy w tygodniu. Inaczej po prostu nie mogę. VE Straleckas zakończył dziś rozmowę swoim uśmiechem.

Justinos Lasauskaitės, asmeninio archivo nuotr.