Misja redakcyjna była jasna: zakulisowe spojrzenie na producenta rowerów Diamant. „Och, nadal istnieją w Saksonii? było spontanicznym kontr-pytaniem. Dyrektor zarządzający Diamant, Mirco Schmidt, również ich zna. Kiedy opowiadał przyjaciołom i znajomym o swojej nowej pracy w Hartmannsdorfie, pytali go ze zdumieniem: „Co, oni jeszcze istnieją?” Schmidt stoi na czele najstarszego niemieckiego producenta rowerów od dwóch lat. W sumie tylko Bianchi z Włoch jest o kilka miesięcy starszy od Diamanta.

Z Firma została założona w 1885 roku i od 1895 roku produkuje ściernice diamentowe, najpierw w Chemnitz-Reichenbrand, a od 1997 roku w Hartmannsdorf. Schmidt pochodzi z Jeny i pracował w sektorze motoryzacyjnym. Uważa, że ​​branża rowerowa jest „dużo fajniejsza”, nie tylko dlatego, że może uczestniczyć w wydarzeniach prasowych w dżinsach i T-shircie, gdy jest 30 stopni, zamiast pocić się w koszulce i kurtce. Od 2003 roku fabryka rowerów należy do amerykańskiej rodzinnej firmy Trek, która kontynuuje markę Diamant jako niezależną markę. Praca zespołowa jest ważna, a pomysły i pasja to „diamenty”.

Jednym z nich jest Torsten Pils. Pracował dla Diamant przez większość swojego życia zawodowego, najpierw jako praktykant pod koniec lat 80. i nieprzerwanie od powrotu w 1993 r. W międzyczasie szukał pracy gdzie indziej. „Kiedy wróciłem, czułem się jak w domu, maszyny i sprzęt nadal działały tak, jak wcześniej. Diamant ma tak wiele tradycji” — mówi Pils, patrząc na swoje dłonie. Ilu opon dotknęły te palce, odkąd zaczął pracować jako mechanik jednośladów? – Cóż, musi ich być wielu, co najmniej kilka milionów.

Był świadkiem wszystkich zmian od zjednoczenia, począwszy od spadku sprzedaży po 1989 roku, kiedy mało kto chciał kupować koła Diamant na Wschodzie i zostało tylko 250 z ponad 1500 pracowników. Potem przejęcie szwajcarskiego producenta, potem Amerykanów Treka. Podróżował trzy razy do Madison w stanie Wisconsin, aby kontynuować szkolenie. „Wiele rzeczy było tam, co mamy dzisiaj. Zajęcia, wiele narodowości w warsztatach, zwłaszcza Meksykanie”.

27 krajów pracować razem w sile roboczej 700 osób w Hartmannsdorf. Według kierownictwa 42% z nich to pracownicy tymczasowi z Europy Wschodniej, głównie z Polski i Czech. Ponieważ w tym kraju jest dostępnych coraz mniej wykwalifikowanych pracowników, mówi dyrektor zarządzający Schmidt, jest to również prawdą: „Bez naszych pracowników tymczasowych nie byśmy już tutaj produkowali. Płacić więcej niż płaca minimalna, w zależności od kwalifikacji. Firma nie podaje dokładnych danych. Schmidt chciałby zatrudnić więcej pracowników tymczasowych niż stałych. Ale wielu chciało zarabiać pieniądze i po trzech do pięciu latach wyjechało lub wróciło do swoich krajów.

Andrezj Rzeznik zamierza zrobić to samo. On i jego żona pracują w Hartmannsdorf od czterech lat. W przyszłym roku 49-latek chce wrócić do Bogatyni w trójkącie granicznym, gdzie ostatnio był tylko na wakacjach. Uważa, że ​​atmosfera w Le Diamant jest dobra. „Współpracownicy są mili. Od roku ma kierownika zespołu, który biegle mówi po polsku i pomaga w tłumaczeniach. W razie potrzeby pomocne byłyby ręce, stopy, trochę angielskiego i karty wyjaśniające, które stworzyła firma.

„Dążymy do dobrej pracy zespołowej. Jedynym warunkiem jest to, aby przekonania polityczne pozostały na zewnątrz” – mówi dyrektor zarządzający Schmidt. Chce przywrócić widoczność tradycyjnej firmie, którą jego amerykańscy poprzednicy zarządzali inaczej. „Region pochodzenia został w dużej mierze zapomniany”. Należy teraz rozszerzyć kontakty z lokalnymi władzami i stowarzyszeniami. A Ty chcesz być bliżej – do instytucji i prywatnych klientów rowerowych.

Pracownicy montują do 1400 rowerów dziennie w systemie dwuzmianowym. Dwie trzecie z nich to rowery elektryczne. „Przed dokonaniem zakupu ludzie szukają raportów z testów i porównują jakość. Musimy tam wyprzedzać konkurencję” – mówi dyrektor zarządzający Schmidt. Firma buduje obecnie nową halę spedycyjną i planuje podwoić powierzchnię hali produkcyjnej. Firma macierzysta Treka nie podaje danych liczbowych dotyczących kosztów inwestycji.

Szef Schmidt widzi klucz do sukcesu w wymaganiach swoich pracowników: „Jeśli lubię to, co robię, to robię to dobrze”. Wieloletni pracownik Torsten Pils również zamierza zrobić to samo – aż do przejścia na emeryturę za dobre jedenaście lat. A kiedy jedzie na wakacje nad Bałtyk i widzi diamentowe rowery, zwraca uwagę na felgi. „Wtedy zobaczę, czy przeszły przez moje ręce i będę szczęśliwy”.